امشب به جمع بندی آخر رسیده ام
تقدیر من و چشم تو ، هر دو سیاه بود

روی خوشی به حس زلیخا نشان نداد
یوسف اگر چه بر لبه پرتگاه بود

دست هوس ... و پیرهنی پاره ... در دلش ،
گفت ای خدا ! چه می شد اگر قصر ، چاه بود

آن روزها که عاطفه ریگی به کفش داشت
از گیر و دار عشق سرم بی کلاه بود

یک جفت کفش خسته و یک ساک منتظر
گویا بساط رفتن من رو به راه بود

پرسیدم و به پرسش من اعتنا نکرد
تردید داشت ... پاسخ او نیز - آه – بود

مردی غریب ضامن آهوی ما نشد ...
آری ، غزل – غزال دلم – بی پناه بود

شاعر : رضا کیانی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: